Translation of the Holy Quran by Dr. Gilani

ترجمه دکتر گيلانی

نازل شده در مکه - شامل ١١٢ آيه

فقط خدا - فقط قرآن

سوره انبياء - سوره  ٢١

اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مَّعْرِضُونَ

1- زمان حساب اعمال مردم همواره نزدیک میشود ولی آنان در غفلت بوده و از اندیشه به آن رویگردان هستند.

مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مَّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ  

2- هر پندی از پروردگارشان به آنان میرسد و ذکر می‌شود جز در حال شوخی و به بازی گرفتن، به آن گوش نمیدهد.

لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ وَأَسَرُّواْ النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلْ هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ

3- دلهایشان گرفتار بیهودگی بوده و این ستمگران با هم پچ‌پچ میگویند:
   " مگر این (محمد) جز بشری مانند شماست؟ چرا بسراغ سحر و جادو می‌روید، در حالیکه می‌بینید؟ "

قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاء وَالأَرْضِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

4- پیامبر گفت: " پروردگار من هر گفتاری را که در آسمان و زمین گفته می‌شود، میداند و به آن آگاه است و او بر همه شنوا و داناست".

بَلْ قَالُواْ أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الأَوَّلُونَ

5- حتی گفتند: " حرفهایش خواب‌های پریشان است. اینها را خودش ساخته و پرداخته و او یک شاعر است،   
    پس (اگر راست می‌گوید) برای ما معجزه‌ای بیاورد همانطور که پیامبران پیشین با معجزات فرستاده شده بودند."  

مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ

6- آن آبادیهائی را که پیش از آنان ویران کردیم، ساکنان‌شان (حتی پس از ارائه معجزات هم) ایمان نیاوردند،
    حالا این (بت‌پرستان قریش) ایمان خواهند آورد؟

وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلاَّ رِجَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ

7- و پیش از تو هم به مردانی که به آنها وحی می‌فرمودیم، به پیامبری فرستادیم.
   و اگر شما اطلاع ندارید، از آنان که اهل مطالعه و آشنا به کتب الهی هستند، بپرسید.

وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ

8- آنها (آن پیامبران) را با بدن‌هائیکه احتیاج به غذا نداشته باشند خلق نفرموده بودیم و آنها نیز عمر جاودانی نداشتند.

ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاء وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ

9- سپس به وعده‌ای که به آنان داده بودیم، وفا کردیم و آنها را و هر کس را که میخواستیم، نجات بخشیده
   و زیاد روندگان (در کفر و ظلم) را به هلاکت رساندیم.

لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ

10- براستی کتابی بر شما نازل فرمودیم که در آن وسیله پند شماست (و سرنوشت امثال شماها در آن) وجود دارد،
    پس چرا درست اندیشه نمی‌کنید؟ 

وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ

11- و چه بسیار سرزمین‌های آبادی را که ساکنان آنان کافر و ستمکار بودند، درهم کوبیدیم
     و پس از آنان مردمی دیگر را جایگزین آنان نمودیم.

فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ

12- آنها هنگامیکه عذاب ما را احساس کردند، از آن پا بفرار گذاشتند.

لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ

13- (به آنها فرموده شد): فرار نکنید و برگردید به زندگی مرفه و مجلل‌تان و به منزلهای پرزرق و برق‌تان.
     تا (همانجا) مورد سئوال (فرشتگان مرگ) قرار بگیرید (که چه ظلم‌هائی میکردید).

قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ

14- (آنها در آن حال) می‌گفتند: " وای بر ما که مردی ستمگر بودیم."    

فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ

15- و همچنان این اعتراف را ادامه داده و تکرار میکردند، تا اینکه آنها را از ریشه قطع نموده و خاموش کردیم. 

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ

16- ما آسمان و زمین و هرچه را که بین آنهاست، بیهوده و برای تفریح و سرگرمی خود نیافریدیم.

لَوْ أَرَدْنَا أَن نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَّدُنَّا إِن كُنَّا فَاعِلِينَ

17- اگر (بفرض محال) سرگرمی میخواستیم تولید کنیم، نزد خود (و بدون اینهمه خلقت) فراهم می‌آوردیم،
    اگر اراده و تصميم به چنين کاری داشتيم.

بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ

18- بلکه بوسیله حقانیت (پیام‌های الهی)، باطل را سرکوب مینمائیم که سرانجام (باطل) متلاشی و نابوده میگردد.
     و وای بر شما مردم از تصورات و توصیف‌های پوچی (مثل بیهودگی و سرگرمی) که (به خدا) نسبت میدهد.

وَلَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ عِندَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ

19- و هرچه و همه موجودات که در آسمانها و زمین وجود دارند، متعلق به اوست
    و آنها که مقربان رحمت او و در پيشگاه او هستند، هیچگاه از یاد و عبادت او تکبر نمی‌ورزند و ازاین روش خسته نمی‌شوند.

يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ

20- آنها همواره شب و روز در ستایش او هستند و از این حال، سست نشده و دل نمی‌کنند.

أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِّنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنشِرُونَ

21- آیا این کافران در روی زمین بتها و خدایانی را معبود تصور کرده که خیال میکنند آنها موجوداتی می‌آفرینند و درجهان پخش میکنند؟

لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ

22- اگر در آسمانها و زمین خدایانی غیر ازخدای یگانه (الله) بود، (همه آسمانها و زمین) دچار از هم گسیختگی و خرابی می‌شدند  1
    پس ازینرو، خدای یگانه که پروردگار و مدیر و هماهنگ کننده اداره همه جهان هستی است،
    برتر از همه این چیزها و شرکی است که به او نسبت میدهند. (مانند شریک خدا یا زن خدا و یا پسر خدا و غیره)

لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ

23- هیچکس نباید بر کار او خرده بگیرد (چون از دانش و حکمت او آگاهی ندارد)
     بلکه همه مردم، مورد سئوال درباره اعمالشان قرار خواهند گرفت.

أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ هَذَا ذِكْرُ مَن مَّعِيَ وَذِكْرُ مَن قَبْلِي بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُم مُّعْرِضُون

24- آیا آنها به جای خدا برای خود معبودهائی قائل می‌شوند؟
     (ای پیامبر از اینها بپرس و) بگو: " دلیل‌تان را عرضه بکنید.
      این پیام توحید (قرآن)؛ پندی است در باره افرادی که با من (در زمان من) هستند
      و همچنين پند و يادآوری در باره آنهائی است که پيش از من بودند.
      اما بیشتر این مردم حق را نمی‌شناسند و در نتیجه از آن رویگردان هستند."

وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ

25- و ما هیچ پیامبری را پیش از تو نفرستادیم مگر اینکه باو وحی فرمودیم که هیچ معبودی سزاوار ستایش نیست جز من خدای یگانه،
     پس تنها مرا پرستش نمایئد (در راستای رهنمائی‌های من باشید).

وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ

26- و (مشرکان) گفتند که خدای بخشاینده هستی بر همه، برای خود پسری برگزیده است.
    او منزه و برتر است (از اینکه فرزندی بگیرد).
    بلکه آنها بندگان گرامی (انسانهای خوب و فرشتگان) او میباشند.

لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ

27- آنان بخود اجازه نميدهند که سخنی پيشتر از سخن او بگويند و آنان امر او را اجرا ميکنند.

يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ

28- او (خدا،) چگونگی حال و آینده و نيز گذشته آنها را میداند و آنها جز برای کسی که خداوند برای او رضایت داده، شفاعت نمی‌کنند
    و خودشان از عظمت مقام او، در حیرت و احترام هستند و هراسانند.

وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَهٌ مِّن دُونِهِ فَذَلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ

29- و هر کدام از آنان اگر بگوید که من هم غیر از خدا معبودی هستم،
    او را به کیفر جهنم میرسانیم و ما اینگونه ستمگران را کیفر می‌دهیم

أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ

30- آیا منکران درک نميکنند که آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند و بعدها آنها را از هم جدا فرمودیم؟    2    
    و اینکه هر چیز زنده‌ای را از آب آفريديم؟
    آیا (پس از آگاهی از این حقائق که معجزاتی در قرآن هستند،) باز هم ایمان نمی‌آورند؟

وَجَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ

31- و ما در زمین کوههای ثابت و استواری را قرار دادیم که مایه آرامش ساکنان آن (و مانع از لرزش و حرکت زیاد زمين) باشد
     و روی زمین، دره‌ها و راههای طبیعی (کناره رودخانه ها و گردنه ها) را نهادیم تا مردم راهشان را پیدا کنند.

وَجَعَلْنَا السَّمَاء سَقْفًا مَّحْفُوظًا وَهُمْ عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ

32- و آسمان را سقفی امن و محفوظ برای ساکنان زمین قرار دادیم
    ولی آنها از (بررسی و ادراک) نشانه‌های قدرت و نشانه‌های حقیقت آیات قرآن رویگردان هستند!    3

وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ

33- او، خداوند است که شب و روز و خورشید و ماه را آفریده که هر یک در مداری معین در گردشند.

وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِكَ الْخُلْدَ أَفَإِن مِّتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ

34- ما برای هیچ انسانی پیش از تو، زندگانی جاودانی (روی زمین) مقرر نفرموده بودیم.
     (حالا که کافران انتظار مرگ ترا دارند،) اگر تو بمیری مگر آنها زندگی جاودانی خواهند داشت؟

كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ

35- هر شخصی، سرانجام طعم مرگ را می‌چشد و (پیش از مرگ‌تان،) شما را با امکانات بدیها و خوبیها مورد آزمون قرار میدهیم
     و در پایان بسوی کنترل ما بازگردانده ميشويد.

وَإِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُم بِذِكْرِ الرَّحْمَنِ هُمْ كَافِرُونَ

36- هر وقت مشرکان تو را می‌بینند، جز اینکه ترا به مسخره بگیرند، کاری ندارند (که می‌گویند):
    " این همان کسی است که از خدایان‌تان به بدی یاد میکند؟ "
    در حالیکه خودشان یاد خدای (يگانه) بخشاینده هستی بر همه را انکار می‌کنند.

خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ

37- در سرشت خلقت، انسان عجول خلق شده است.
     من بزودی نشانه‌های خود را بشما نمایان خواهم کرد، زیاد شتاب نکنید.

وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ

38- باز کافران میگویند این وعده (رستاخیز و بهشت و جهنم) اگر راست میگوئید، کی فرا میرسد؟

لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ

39- ولی آن کافران (که اینقدر عجله دیدن آنرا دارند،) اگر بدانند چه حالی خواهند داشت آن زمان که شعله‌های آتش (نتيجه اعمالشان)
     را نه ميتوانند از جلوی صورتشان دور کنند و نه از پشت‌شان و هیچکس هم به کمک آنها نمی‌آید (چنين حرفی نميزدند).

بَلْ تَأْتِيهِم بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ

40- آری این کیفر الهی، ناگهان آنها را فرا میگیرد و آنها را مات و مبهوت میکند
     و آنها توان دفع آنرا نخواهند داشت و مهلتی هم به آنان داده نمی‌شود.    

وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون

41- پیش از تو نیز پیامبران مورد مسخره قرار ميگرفتند
     و سرانجام همان عذابهائی را که مورد تمسخر قرار میدادند، آنها را فرو گرفت.

قُلْ مَن يَكْلَؤُكُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَنِ بَلْ هُمْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِم مُّعْرِضُونَ

42- (بپرس و) بگو: " چه کسی می‌تواند شما در شب و یا روز از تصميمات خدای رحمان مصون نگهدارد؟ "  
     بلکه آنان حتی از یاد پروردگارشان رویگردان هستند!

أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُم مِّن دُونِنَا لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنفُسِهِمْ وَلَا هُم مِّنَّا يُصْحَبُونَ

43- آیا آنها غير از ما خدایانی دارند که می‌توانند از آنان در برابر ما دفاع کنند؟   
     (این خدایان ساختگی‌شان) حتی توان یاری به خودشان را هم ندارند و از سوی ما کمک و يا رابطه و مأموريتی برای کاری ندارند.

بَلْ مَتَّعْنَا هَؤُلَاء وَآبَاءهُمْ حَتَّى طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ

44- ما آنها (کافران) و نیاکانشان را از نعمت‌های خود بهره‌مند فرمودیم تا آنجا که عمرشان طولانی شد (و مایه غرورشان گردید).
    آیا متوجه نیستند که ما مرتب از حدود سرزمين (که در اختیارشان هست، بوسیله جنگ‌هائی که تولید میکنند،) کم میکنیم؟
    آیا آنها دارند پیروز می‌شوند؟    

قُلْ إِنَّمَا أُنذِرُكُم بِالْوَحْيِ وَلَا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاء إِذَا مَا يُنذَرُونَ

45- (ای پیامبر) بگو: " من شما را براساس وحی الهی نصیحت و هشدار میدهم.   
    البته آنها که گوش‌شان برای شنوائی حقائق کر است، هنگامیکه هشدار داده می‌شوند، نمی‌شنوند."

وَلَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ

46- و اگر قدری از عذاب پروردگارت به آنها برسد، داد و فریادشان بلند می‌شود و ميگويند:
     " ای وای بر ما که واقعاً بر خود ستم روا می‌داشتیم."

وَنَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَإِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا وَكَفَى بِنَا حَاسِبِينَ

47- در روز رستاخیز، ما ترازوها و معیارهای عدالت و انصاف را برپا میداریم که به هیچ فردی کمترین ستمی روا نمی‌شود
     و اگر باندازه سنگینی دانه خردلی (کارهای نیک و یا بد وجود داشته) باشد، ما آنرا بحساب میآوریم و کافیست که ما حسابرس باشیم.

وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاء وَذِكْرًا لِّلْمُتَّقِينَ

48- و ما به موسی و هارون، فرقان يعنی وسیله تشخیص حق از باطل و نور بینش و هدایت و کتاب پندآمور را برای پارسایان عنایت فرمودیم.

الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ وَهُم مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ

49- پارسایان پرهیزکار (از گناهان،) کسانی هستند که در ته دل‌شان از خدا حساب می‌برند
     و نگران زمان حسابرسی اعمال این زندگی‌شان در روز قیامت هستند.

وَهَذَا ذِكْرٌ مُّبَارَكٌ أَنزَلْنَاهُ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنكِرُونَ

50- و این قرآن، کتاب پندآموز پربرکتی است که ما آنرا نازل فرمودیم، آیا (با وجود شرح اینهمه حقائق و پند،)  شما آنرا انکار می‌کنید؟ 

وَلَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَكُنَّا بِه عَالِمِينَ

51- ما در گذشته امکان رشد و پیشرفت به ابراهیم عنایت فرموده بودیم و از شایستگی او آگاه بودیم.

إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا هَذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ

52- زمانیکه به پدرش (آزر) و قوم خود گفت:
     " این مجسمه‌ها و تمثال‌هائیکه خودتان درست کردید و می‌پرستید، چیستند؟ (چه کاری برایتان انجام میدهند؟)"

قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءنَا لَهَا عَابِدِينَ

53- (آنها در جواب) گفتند: " ما دیدیم که نیاکان ما آنها را عبادت میکنند (ما هم ادامه دادیم) "

قَالَ لَقَدْ كُنتُمْ أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ

54- (ابراهیم) گفت: " یقیناً هم شما و هم نیاکان‌تان در گمراهی آشکاری بوده‌اید."

قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ اللَّاعِبِينَ

55- آنها پرسیدند: " آیا تو راست میگوئی و از منبع درستی آمدی یا شوخی میکنی؟ "

قَالَ بَل رَّبُّكُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَى ذَلِكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ

56- ابراهیم گفت: " البته آفریننده و پروردگار شما، همان آفریدگار و پروردگار آسمانها و زمین است،
     همان که پدید آورنده همه آنهاست و من شديداً بر این حقیقت گواهی میدهم."

وَتَاللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصْنَامَكُم بَعْدَ أَن تُوَلُّوا مُدْبِرِينَ

57- "و بخدا سوگند که در غیاب شماها حتما نقشه‌ای برای بت‌های شما طرح می‌کنم."  

فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ

58- سپس او (در غیاب بت‌پرستان،) بت‌ها را شکست و تکه تکه کرد بجز بت بزرگ را که برایشان گذاشت
     تا (آنها پس از بازگشت) به آن رجوع کنند ( وبپرسند که چی شد؟) 

قَالُوا مَن فَعَلَ هَذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ

59- آنها (وقتی که بازگشتند و متوجه شکسته شدن بت‌هایشان شدند،) از همدیگر پرسیدند و گفتند:
     " هر کس اینکار را بسر خدایان ما آورده، حتماً از ستمکاران است (و باید مجازات شود) "

قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ

60- عده‌ای گفتند : " شنیدیم جوانی درباره آنها چیزهائی میگفت و او را ابراهیم صدا می‌کنند."

قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَى أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ

61- گفتند: " پس بروید او را جلوی چشم مردم بياوريد، تا آنها بر علیه او شهادت بدهند." 

قَالُوا أَأَنتَ فَعَلْتَ هَذَا بِآلِهَتِنَا يَا إِبْرَاهِيمُ 

62- (پس از این که ابراهیم را آوردند، از او) پرسیدند: " ای ابراهیم، آيا تو این کارها را بسر بت‌هایمان آوردی؟ "  

قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن كَانُوا يَنطِقُونَ

63- او گفت : " شاید این بت بزرگشان اینکار را کرده، پس از خود آنها بپرسید، اگر بتوانند حرف بزنند."

فَرَجَعُوا إِلَى أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنتُمُ الظَّالِمُونَ

64- آنها به گفتگو با همدیگر بازگشتند (و با شنیدن دلیل منطقی ابراهیم، آگاه شده و) گفتند:
     " شماها ستمگران واقعی هستید (که ما را به پرستش این چیزها وادار می‌کنید)."

ثُمَّ نُكِسُوا عَلَى رُؤُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَؤُلَاء يَنطِقُونَ

65- سپس با شرمندگی، سربزیر انداخته، پرسیدند (گفتند):" پس تو میدانستی که اینها سخنی نمیگویند."  

قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمْ شَيْئًا وَلَا يَضُرُّكُمْ

66- ابراهیم گفت: " آيا شما بجای خدای یگانه، چیزهائی را می‌پرستید که نه نفعی برای شما دارند و نه ضرری؟ " 

أُفٍّ لَّكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ

67- " اُوف بر شما و بر هر چیزی که بجای خدا پرستش میکنید، آخر عقل‌تان را چرا بکار نمیاندازید؟ "

قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ

68- آنها (يعنی شاه آنها، نمرود و آنهائیکه سردمداران و طرفداران بت خانه بودند،) گفتند:
    "او (ابراهيم) را بسوزانید و اگر کاری میخواهید بکنید به خدایان‌تان کمک بکنید." 

قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِيمَ

69- (آنها ابراهیم را در آتش انداختند، ولی) ما فرمودیم: " ای آتش، بر ابراهیم سرد و اَمن و آرام باش."

وَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ

70- آنها برای ابراهیم، نقشه نابودی داشتند ولی ما آنها را زیانکارترین مردم نمودیم.

وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ

71- و ابراهیم و (خواهرزاده‌اش) لوط را (از سرزمین بابل عراق فعلی) نجات بخشیده
     و راهی سرزمینی نمودیم (بسوی مکه و سپس سرزمین شام) که آنرا برای همه جهانیان پربرکت ساختیم.

وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً وَكُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِينَ

72- و به او (ابراهيم)، اسحاق را عنایت فرمودیم،
    و پس از آن نوه‌ای بنام یعقوب، بعنوان لطف ويژه ای از سوی ما به او عنايت فرموديم
    و همه آنها را مردانی صالح و درستکار نمودیم.

وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاء الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ

73- و آنها را پیشوایانی نمودیم که به فرمان ما مردم را رهنمائی میکردند
     و به آنها نیکوکاری و برپا داشتن نماز و پرداخت زکات را وحی فرمودیم و آنها همواره ما را پرستش میکردند.   4

 َ  وَلُوطًا آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِينَ

74- و به لوط حکمت وعلم عنایت فرمودیم و او را از شهری که مردمش کارهای بسیار زشت (جنسی) مرتکب ميشدند، نجات دادیم
     که واقعاً مردمانی بسیار فاسد و گنه‌کار بودند

وَأَدْخَلْنَاهُ فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ

75- و او را شامل رحمت و لطفت خود نمودیم، چونکه او از صالحان بوده است.

وَنُوحًا إِذْ نَادَى مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ

76- و نوح را (ياد آوری کن) که خیلی پیشتر(از ابراهیم و لوط بود،) او ما را خواند و صدا زد
     و ما دعای او را مورد اجابت قرار دادیم و او و خانواده (و همراهان) او را از اندوه بزرگ (همزیستی با کافران لجوج) نجات بخشیدیم.

وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ

77- و ما او را از گرفتاری با مردمانی که آیات ما را تکذیب میکردند، یاری و خلاصی عنایت فرمودیم
     که آن قوم، مردمی بسیار تبه‌کار و بد بودند، سپس همه آنها را غرق نمودیم.

وَدَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ

78- - و داود و سليمان را یادآوری کن، هنگامیکه درباره خسارت کشتزاری که گوسفندان قومی شبانه چریده (و آنرا خراب کرده) بودند،
      داوری میکردند و ما شاهد نحوه داوری آنها بودیم.    5

فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ وَكُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ وَكُنَّا فَاعِلِينَ

79- ما حکم داوری عادلانه و درست را به سلیمان فهماندیم و به هر دوی آنها (هم داود و هم سلیمان) شایستگی داوری و دانش عنایت فرمودیم
     و همراه و همآهنگ با داود، کوهها و پرندگان را نیز مسخَّر و رام کرديم که هماهنگ با داود به ذکر و ثنای ما مشغول بودند
     و ما این معجزه را به انجام رسانديم.    6

وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُم مِّن بَأْسِكُمْ فَهَلْ أَنتُمْ شَاكِرُونَ

80- و ما به داود، ساختن زره را آموختیم که شما را از آسیب جنگ‌ها حفظ بکند .
     آیا شما شاکر نعمت‌های خدا هستید؟

وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا وَكُنَّا بِكُلِّ شَيْءٍ عَالِمِينَ

81- و تندباد را به کنترل سلمیان در آورده بودیم که به امر او، به سوی سرزمینی که ما به آن برکت عنایت فرموده بودیم،
     جریان میافت (و او را خیلی سریع‌تر با خود می‌برد) و البته ما به همه امور و اشیاء و امکانات آنها آگاه بوده‌ایم.

وَمِنَ الشَّيَاطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُ وَيَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَلِكَ وَكُنَّا لَهُمْ حَافِظِينَ

82- و گروهی از افراد بد زورمند را در خدمت او گماردیم، که آنها برایش غوّاصی و کارهای دیگر
    (مانند کارهای ساختمانی و ساختن معابد زیبا و ساختن دیک‌ها و ظروف بزرگ) انجام میدادند
    و ما مراقب و نگهدار آنها بودیم (که تجاوز نکنند).

وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ

83- و نیز یاد بیاور حال ایوب را، زمانی که پروردگارش را ندا کرد و گفت:
    " (خدایا) بار رنج و سختی‌ها بمن روی آورده و تو از همه ی مهربانان، مهربان‌تر هستی."

فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ وَآتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِكْرَى لِلْعَابِدِينَ  

84- ما دعای او را مستجاب نمودیم و همه ناراحتی‌هایش را برطرف ساختیم
     و خاندانش را (که از او دوری میکردند،) و همانند آنها را به او بازگرداندیم 
     که این لطف مخصوصی از سوی ما و پند امیدبخشی برای بندگان خوب ما باشد
     (که دعای از ته دل را خدا بی‌ جواب نمی‌گذارد و خدا در جبران کردن همه از دست رفته‌ها و ضررها، کاملاً تواناست).

وَإِسْمَاعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَا الْكِفْلِ كُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِينَ

85- و نیز اسمعیل و ادریس و ذالکفل را یادآور باش
     که همه‌شان در برابر مشکلات و مصائب در راه خدا، بردبار و صبور بودند.

وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُم مِّنَ الصَّالِحِينَ

86- و ما همه آنها را در رحمت خود وارد نمودیم، زیرا آنها از زمره‌ی صالحان و نیکوکاران بودند. 

وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ

87- و ذوالنون(یونس) را به یاد آور که (از نافرمانی قومش بر هدایت الهی،) خشمگین شد و از ميانشان رفت (و بر کشتی سوار شد)
     وچنین تصور میکرد که ما بر او خرده و سخت نخواهیم گرفت (که وظیفه پیامبری‌اش را رها کرده
     و هنگامی که در طوفان دریا از کشتی افتاد و در کام نهنگ فرو رفت،) در آن تاریکیها عرض کرد که:
     " خدایا، هیچ معبودی جز تو سزاوار پرستش نیست، تو از همه منزه و برتری و من (با ترک کردن قومم) ستم روا داشته‌ام."

فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذَلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ

88- سپس ما دعای او را اجابت فرمودیم و او را از آن اندوه و بلا نجات بخشیدیم و بدینگونه مومنان را نجات میدهیم.    7

وَزَكَرِيَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا وَأَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ

89- و زکريا را ياد کن، آنگاه که به درگاه پروردگارش دعا میکرد و عرض کرد:
     " پروردگار، مرا تنها مگذار (و جانشين خوبی به من عنايت بفرما) و تو بهترین ارث دهندگانی."

فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ يَحْيَى وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ

90- سپس ما دعای او را اجابت نموده و یحیی را به او عنایت فرمودیم و درین راستا، (نازائی) همسرش را برایش اصلاح فرمودیم.
     آنان پیوسته در کارهای خیر، کوشش فراوان میکردند و ما را با شوق و ذوق و هم از ترس (اینکه مبادا مرتکب خطائی بشوند،)
     دعا میکردند و در برابر عظمت ما فروتن بودند.

وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ

91- و نیز آن زن (مريم) را ياد کن که پاکدامنی خود را حفظ کرد (و با هیچ مردی تماس نداشت) و ما از جانب خود، روحی در او دمیدیم   8  
     و او و پسرش (عیسی مسیح) را نمونه‌ای از معجزات خود برای جهانیان قرار دادیم.

إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ

92- ای مردم جهان، دین راستین شما، همین (آئین پیامبران است) که آئین‌ همه شان یکی است  
     و اینکه من تنها پروردگار شما هستم، ازینرو مرا پرستش و اطاعت بنمایئد.

وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ

93- ولی مردم ناآگاه در امر آئین و دين، دچار تفرقه بین خودشان (و تولید مذاهب و فرقه‌ها) شدند.
     البته سرانجام، بازگشت همه‌ آنها بسوی ماست (و به حقیقت یگانگی آئین خدا آگاه خواهند شد).

فَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ وَإِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ

94- مسلماً هر کسی هر عمل خیر و بهبودی انجام دهد و آنرا از روی ایمان به خدا کرده باشد،
     در کوشش او هیچ چیزی نادیده گرفته نميشود و ما اعمالش را ثبت می‌فرمائیم (که به او پاداش خوب عنایت بفرمائیم).

وَحَرَامٌ عَلَى قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا يَرْجِعُونَ

95- و بازگشت ساکنان و آبادی ها و شهرهائی که با نزول عذاب الهی نابودشان کردیم، حرام و ممنوع است.
     در حقيقت آنها هرگز (به اين دنيا) باز نمی‌گردند.

حَتَّى إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ

96- تا (نزدیک فرارسیدن رستاخیز که در پیش آگهی آن زمان،) اقوام یا جوج و ماجوج،   9
     موانع‌ راهشان بازگشته شده و آنان از هر سو و بلندی (بسوی سرزمین‌های دیگر) سرازیر می‌شوند.

وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِينَ كَفَرُوا يَا وَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا بَلْ كُنَّا ظَالِمِينَ

97- و وعده حق و رستاخیز همواره نزديکتر می‌شود و در آن زمان چشمان کافران و ناباوران از وحشت دیدار آن روز خیره شده و می‌گویند:
     ای وای بر ما که از این واقعه، در غفلت و ناباوری بودیم، بلکه ما برخودمان واقعاً ستم میکردیم (که نمیخواستیم قیامت را باور کنیم).

إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ

98- شما ای کافران، خودتان و آنچه را که غیر از خدای یگانه می‌پرستیديد، مایه سوزش جهنم بوده که همگی در آن وارد می‌شوید.

لَوْ كَانَ هَؤُلَاء آلِهَةً مَّا وَرَدُوهَا وَكُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ

99- اگر این ها (بت‌ها) خدایانی حقیقی بودند که وارد جهنم نمی‌شدند  
     ولی همه آنها همیشه در آنجا میمانند (تا شما ببینيد که چه چیزهای بیهوده‌ای را پرستش میکرديد).

لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ

100- نصیب آنان (کافران) در آنجا ناله‌ها و نعره‌های دردناک است. آنها در آنجا صدائی دیگر نمی‌شنوند.

إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا الْحُسْنَى أُوْلَئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ

101- امّا کسانی که از پیش بخاطر اعمال نیک‌شان مورد لطف ما قرار گرفته بودند، از آن(جهنم و بدبختی آن) بسیار دور نگهداشته می‌شوند.

لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَالِدُونَ

102- آنها صدائی از آن جهنم نمی‌شوند و آنها (در بهشت) در همه نعمتهائی که دلشان بخواهد، در آن حال همواره و جاودانه میمانند.

لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ

103- بلندترین  و وحشتناک‌ترین صدا (ی جهنم) آنان را غمگین نمی‌سازد
      و فرشتگان رحمت بسوی آنان می‌شتابند و میگویند: " این همان روز و زمان خوشبختی شماست که به شما وعده داده می‌شد."

يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاء كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ وَعْدًا عَلَيْنَا إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ

104- آن روز و زمان که آسمان را مانند طوماری از نامه‌ها در می پيچانيم
      و همانطور که آفرینش را بار اول آغاز کرده بوديم، آنرا دوباره باز میگردانیم
      و این وعده‌ای است که ما میدهیم و قطعاً آنرا انجام خواهیم داد.

وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ

105- و در مزامیر داود (يعنی زبور) که پس از تورات آمد، مقرر فرموديم و نوشتیم که
      سرانجام، بندگان صالح من وارث حکومت بر زمین خواهند بود.    9  

إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ

106- و مسلماً در این (وعده خداوند) پیام روشنی برای مردمی که مرا عبادت ميکنند، میباشد.

وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ

107- و ما تو (محمد) را جز مایه رحمت برای جهانیان نفرستادیم.

قُلْ إِنَّمَا يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ

108- ( ای پیامبر) بگو:" آنچه بمن وحی شده و ميشود، اینست که معبود راستین شما خدای یگانه است.
      آیا به حقیقت یگانگی خدا تسلیم و مسلمان می‌شوید،(و پرستش دیگران را کنار می‌گذارید)؟ "

فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنتُكُمْ عَلَى سَوَاء وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٌ مَّا تُوعَدُونَ

109- و اگر از حقیقت این پیام رویگردان شوند، بگو:
      "من شما را به پیامد رفتارتان درست هشدار داده ام و نمیدانم که آیا این وعده الهی زود اتفاق میافتد یا در زمانی دور خواهد بود."

إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ

110- (بدانید که) او (خداوند) هر سخنی، چه با صدای بلند باشد و یا هرچه را که پنهان نگهدارید، او میداند.

وَإِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَّكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَى حِينٍ

111- "و من (جزئیات شما را) نمیدانم، شايد این جريان، آزمونی برای شما بوده تا از نعمت‌ها تا مدت محدودی (برای اصلاح خود) استفاده کنيد."

قَالَ رَبِّ احْكُم بِالْحَقِّ وَرَبُّنَا الرَّحْمَنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ

112- پیامبر گفت: " پروردگار، بهتر از همه به حق حکم ميفرمايد".
      و (نیز او بمردم گفت) :" آفریدگار و پروردگار ما که بخشاینده هستی بر همه است، از او  بايد در برابر نسبت‌های ناروائی که میدهید
      (و شرک می‌ورزید، برای اصلاح جامعه) کمک طلب کرد."

اين قسمت پاورقی است و قسمتی از قرآن نيست