Translation of the Holy Quran by Dr. Gilani

ترجمه دکتر گيلانی

نازل شده در مکه - شامل ٢٢۷ آيه

فقط خدا - فقط قرآن

سوره شعراء - سوره  ٢۶

طسم

1- طا سين ميم  

تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ

2- اينها آيات كتاب روشنگر حقائق آئين است.   

لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ

3- (اي پيامبر) بخاطر اينکه اين مردم ايمان نمي‌آورند، انگار از غصه، جان خودت را از دست ميدهی.

إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ

4- اگر ما اراده بفرمائيم، از آسمان معجزه‌اي بر ايشان فرو مي‌فرستيم كه گردن‌هاي (گردنكش) آنها،
   در برابر آن سر تعظيم و فروتني فرود آورند (ولي ايمان اجباري نيست).

وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ

5- و هر پند و نصيحتي كه از طرف خداي رحمان بر ايشان آمد و گفته مي‌شود، بدون استثناء از آن رويگردان هستند.

فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاء مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون

6- آنان آيات خدا را تكذيب كردند، از اين رو، بزودي نتيجه و اخبار آنچه که را به مسخره گرفته‌اند، به آنها خواهد رسيد.

أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ

7- چرا (مردم بي‌ايمان) به زمين توجه نمي‌كنند كه تا چه اندازه در آن، از انواع گياهان خوب و پر ارزش و مفيد آفريده ايم؟

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ

8- يقينا در بررسي همين پديده، نشانه‌اي از قدرت و لطف خداوند است، ولي بيشترشان هرگز ايماني نداشته‌اند.

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ 

9- و به راستي پروردگار تو، قدرتمند بر همه غالب و بسيار مهربان بر نيكان است.   

وَإِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ

10-و ياد بياور هنگامي كه پروردگارت به موسي فرمود: به سراغ قوم ستمگر (فرعونيان) برو،

قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ

11- (برو به) قوم فرعون (و بپرس که) چرا خدا آگاه نمي‌شوند.  

قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ 

12- موسي عرض كرد: " پروردگارا، مي‌ترسم كه مرا دروغگو بخوانند."  

وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ

13- " و سينه‌ام تنگ مي‌شود و زبانم خوب گويا نيست، از اين رو(برادرم) هارون را رسالت عنايت بفرما (که دستيار من باشد)."

وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ

14- آنها بر عليه من ارتکاب گناه (قتل غيرعمد مرد قبطي را) ادعا دارند و مي‌ترسم كه مرا بكشند. 

قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ

15- خدا فرمود: " به هيچوجه اينطور نيست، شما دو نفر با آيات و معجزات ما روانه شويد،
     ما با شما هستيم و گفتگوي شماها را مي‌شنويم. "  

فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ

16- پس پيش فرعون برويد و بگوئيد: " ما فرستاده‌گان خداوند، پروردگار همه جهانيان و جهانها هستيم."  

أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ

17- تا اينکه بني‌اسرائيل را همراه ما (آزاد کنی و با ما) بفرستی.

قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ

18- فرعون در جواب گفت:
     " آيا ما ترا در نزد خود هنگاميكه كودك بودي پرورش نداديم و آيا سالهائي از زندگانيت را در ميان ما بسر نبردي؟ "

وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ

19- " و آن كاري را كه بنا نبود مرتكب شوي، كردي (يك نفر از ما را كشتي) و حالا تو كفران نعمت كرده و از زمره ناسپاسان هستي."

قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ

20- موسي گفت: " آن زمان كه آن عمل را مرتكب شدم، از افراد گمراه بودم."

فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ

21- " از اين رو، چون از شما مي‌ترسيدم، فرار كردم؛
     سپس پروردگارم بمن درست انديشي و حكمت عنايت فرمود و مرا به پيامبري مأمور و مقرر فرمود."   

وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ

22- "و آيا اين نعمتي است كه منت‌اش را بر من ميگذاري كه بني‌اسرائيل را به برده‌گي كشانده‌اي؟

قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ

23- فرعون گفت: " خداوند، پروردگار جهانها و جهانيان ديگر چيست؟ "  

قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إن كُنتُم مُّوقِنِينَ 

24- موسي گفت: "خداوند، پروردگار آسمانها و زمين و هر آنچه در بين آنهاست ميباشد، اگر شما (بتوانيد) يقين پيدا کنيد."  

قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ

25- فرعون به افرادي كه دورش بودند گفت: " آيا مي‌شنويد اين مرد چه مي‌گويد؟ "

قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ

26- (موسي باز در ادامه سخنش) گفت: "خداوند، پروردگارشما و نياكان پيشين شما. "

قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ

27- فرعون (به مسخره) گفت: "اين پيامبرتان كه بسوی شما فرستاده شده، واقعاً مردي ديوانه است. " 

قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُمْ تَعْقِلُون

28- (موسي باز) گفت: "خداوند که پروردگار مشرق و مغرب و هر آنچه بين آندوست، اگر عقلتان را بكار بياندازيد (،مي‌فهميد). " 

قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ

29- فرعون (خشمگين شد و) گفت: " اگر معبودی غير از من را اختيار كني، حتماً تو را جزء زندانيان قرار مي‌دهم. " 

قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ

30- موسي گفت: " حتي اگر چيزی (معجزه‌ای) آشكار برای تو بياورم (كه نشانگر حقيقت پيامبري من باشد؟) "

قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

31- فرعون گفت: " اگر راست ميگوئي بياور. "

فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ

32- در اين هنگام موسي عصاي خود را انداخت و آنگاه آن عصا (بفرمان خداوند) بصورت ماري بزرگ آشكار گرديد.

وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاء لِلنَّاظِرِينَ

33- و دست خود را از گريبان بيرون آورد و آنگاه در چشم ناظران بگونه ای سپيد، درخشان شد. 

قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ 

34- فرعون (كه چند لحظه پيش موسي را مجنون و ديوانه قلمداد مي‌كرد،) به سران  اطرافش گفت:
     " اين مرد واقعاً جادوگر ماهر و دانائي است. "

يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ

35- " او قصد دارد بوسيله جادوگري خود، شما را از سرزمين تان بيرون براند، پس شما چه نظر و امري داريد؟ "

قَالُوا أَرْجِهِ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ 

36- (آنها نظر دادند و) گفتند: " او و برادرش را مهلت بده و در شهرها مأموراني براي بسيج اعزام كن،"

يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ

37- " تا همه جادوگران بسيار ماهر و دانا را نزد تو بياورند."

فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ

38- سپس جادوگران براي روياروئي، در محل و زمان معين گردآوري شدند.

وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ

39- و به مردم گفته شد: " آيا شما براي تماشاي اين صحنه جمع مي‌شويد؟ "

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ

40- تا در صورتيكه جادوگران پيروز شوند، از آنان طرفداري و پيروي كنيم."

فَلَمَّا جَاء السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ

41- سپس هنگاميكه جادوگران آمدند به فرعون (به سئوال) گفتند: " اگر ما پيروز شويم، آيا حتما پاداشي خواهيم داشت؟ "

قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ

42- فرعون گفت: " آری، و در آن صورت از نزديكان و عزيزان دربار من خواهيد شد."

قَالَ لَهُم مُّوسَى أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ

43- موسي به جادوگران گفت: " هر بساط جادوگري را كه براي نمايش مي‌خواهيد بياندازيد، بياندازيد."

فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ

44- آنها هم ريسمانها و عصاهاي خود را انداختند، در حاليكه (براي چاپلوسي) مي‌گفتند: " به عزت و قدرت فرعون، ما حتماً پيروزيم."

فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ

45- سپس موسي عصايش را انداخت (و آن جلوي چشم تماشاگران، تبديل به ماري بزرگ شد) كه هرچه آن جادوگران افكندند، بلعيد.   

فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ

46- ساحران (كه چنين ديدند و فهميدند،) به سجده در افتادند.   

قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ

47- و گفتند: " ما به خداوند، پروردگار جهانها و جهانيان ايمان آورديم."

رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ 

48- همان پروردگاري كه موسي و هارون به او ايمان دارند.

قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ
      فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ

49- فرعون (برآشفته) گفت: " آيا پيش از اينكه به شما اجازه بدهم، به او ايمان آورديد؟
     حتماً او (موسي) استاد بزرگ شماست كه به شما سحر و جادوگري آموخته؛ اما به زودي سزاي (اين توطئه) را خواهيد دانست.
     دست و پاهاي شما را در جهت خلاف (دست راست و پاي چپ و بالعكس) قطع خواهم كرد و همه شما را به دار خواهم آويخت."

قَالُوا لَا ضَيْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ

50- آنان (جادوگران) گفتند: " چه باك كه ما (شهيد) بسوي پروردگارمان برمي‌گرديم. "   

إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ

51- " ما اميدواريم كه پروردگارمان، خطاهاي‌مان را ببخشد كه ما در پيشاپيش ايمان‌آورندگان (به پيامبري موسي) هستيم."

وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

52- و ما به موسي وحي فرموديم كه بندگان مرا شبانه از شهر مصر بيرون ببر، چونكه شما مورد تعقيب فرعونيان خواهيد بود.

فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ

53- فرعون پس از اين جريان، مأموراني را به شهرها فرستاد كه نيروهائي را جمع كنند.

إِنَّ هَؤُلَاء لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ

54- و گفت: " اين افراد (بني‌اسرائيل) گروهي اندك و ناچيزند."

وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ 

55- آنها خشم ما را شديدا برانگيخته‌اند.

وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ

56- ولي ما همه مسلح و آماده پيكاريم که جلوی آنها را بگيريم.

فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ

57- سپس ما (خداوند، فرعونيان را بدينوسيله كه در تعقيب موسي و مؤمنان رفتند،) از باغ‌ها و چشمه‌سارها، محروم و بيرون كرديم.  

وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ

58- و نيز از گنج‌ها و قصرهاي مجلل و زندگي اشرافي و مقام‌هاي مهم اجتماعي (که داشتند، بيرون کرديم)

كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ

59- آري چنين فرموديم و بني‌اسرائيل را وارث آنها فرموديم. (بعدها بني‌اسرائيل در زمان سليمان و داود بر مصر نيز حكومت مي‌كردند)

فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ

60- فرعونيان (كه متوجه شدند افراد بني‌اسرائيل با موسي بيرون رفتند،) در هنگام برآمدن آفتاب به تعقيب آنان (بني‌اسرائيل) رفتند.           

فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ

61- هنگاميكه آن دو گروه (مخالف) يكديگر را ديدند، همراهان موسي گفتند: " ما ديگر در چنگال دشمن گرفتار شده ايم."  

قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ

62- موسي (با اطمينان كامل) گفت: " بهيچوجه اينطور نيست. پروردگارم با من هست و مرا هدايت خواهد فرمود."

فَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ

63- سپس به موسي وحي فرموديم كه: عصايت را به درياي (نيل) بزن، پس از آن، دريا شكافته شد و هر قسمتي از آن همچو كوهي بزرگ بود.

وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ

64- و آن گروه ديگر (يعنی فرعونيان) را به ساحل دريا نزديك ساختيم.   

وَأَنجَيْنَا مُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ

65- و موسي و همه همراهانش را نجات داديم (و از آب گذرانديم)

ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ

66- سپس ديگران (فرعونيان) را غرق (در كوههاي امواج) كرديم.

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ

67- همانا در بررسي اين جريانات و سرگذشت، نشانه‌اي از قدرت خداوند است ولي اكثر آنها ايمان نداشتند.

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

68- و همانا پروردگار تو قدرتمند (مغلوب‌كنندة كافران و) بسيار مهربان بر نيكان است.   

وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ

69- و (اي پيامبر) داستان ابراهيم را برايشان بازگو كن.

إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ

70- هنگامي كه به پدرش و به قوم خود گفت: " شما چه چيزهائي را مي‌پرستيد؟ "

قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ

71- آنها (در جواب) گفتند: " ما بت‌هايمان را مي‌پرستيم و همواره سر بندگي بر آستان‌شان داريم."

قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ

72- ابراهيم پرسيد: " هنگامي كه آنها را به كمك مي‌خوانيد، آيا آنها حرف شما را مي‌شنوند؟ "  

 أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ

73- " و آيا نفعي و يا ضرري به شما مي‌رسانند؟ "

قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ

74- آنان گفتند: " (اين سئوال‌ها مطرح نيست چون) ما نياكان خود را ديديم كه همين كارها را مي‌كردند (و ما هم ادامه مي‌دهيم)."

قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ

75- ابراهيم باز پرسيد: " آيا خودتان توجه داريد كه چه چيزی را داريد پرستش مي‌كنيد؟ " 

أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ

76- " شما و همچنين نياكان پيشين شما؟ "

فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ

77- " براستي همه اين (بتهائی را که شما ميپرستيد)،دشمن و مانع (رسالت) من (برای شماها) هستند،
     مگر پرستش خداوند، پروردگار جهانها و جهانيان."

الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ

78- " همان خدائي كه مرا آفريد و نيز مرا هدايت مي‌فرمايد."

وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ

79- " و همان خدائي كه بمن خوراك مي‌دهد و مرا سيراب مي‌فرمايد."

وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ

80- " و هر گاه بيمار مي‌شوم، اوست كه مرا شفا مي‌دهد."

وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ

81- " و هم اوست كه مرا مي‌ميراند، سپس دوباره زنده مي‌فرمايد."

وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ

82- " همان خداي مهرباني كه اميدوارم خطاياي مرا در روز بررسي آئين (در رستاخيز) ببخشايد."

رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ

83- " پروردگارا، به من درست‌انديشي و حكمت عنايت بفرما و مرا در زمره‌ي صالحان و نيكوكاران قرار بده."

وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ 

84- " و در ميان آيندگان، برای من نام نيك راستي، نصيب فرما"  

وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ

85- " و مرا از وارثان (رسندگان به نعمت‌هاي بيكران) بهشت قرار بده"

وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ

86- " و پدرم را كه از گمراهان بوده است بيامرز."   

وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ

87- " و مرا در روز رستاخيز خوار و رسوا نساز."  

يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ

88- در آن روزي كه مال و ثروت و فرزندان، تأثير و سودي ندارند.  

إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ

89- مگر كسي كه با قلب منزه و پاک (از شرك و گناه) به پيشگاه خدا بيايد.  

وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ

90- و در آن زمان بهشت، نزديك ديد خداآگان پارسا، پديدار مي‌گردد.

وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ

91- و دوزخ براي گمراهان پديدار مي‌شود.

وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ

92- و به آنان (با سرزنش) خطاب مي‌شود: " آنچه را که (جز خدا) مي‌پرستيديد، كجا هستند؟ "

مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ

93- همانهائي را كه غير از خدا پرستش مي‌كرديد، آيا اكنون توان ياري شما را دارند يا اصلاً خودشان را ميتوانند ياري کنند؟ "

فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ

94- سپس بت‌ها و پرستندگان گمراه‌شان، همگي در جهنم سرنگون مي‌شوند.  

وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ

95- و نيز همه سپاهيان كمكي ابليس هم (در آنجا سرنگون خواهند شد).

قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ

96- در آنجا؛ در حالي كه با هم دشمني و جدال ميکنند، مي‌گويند:

تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ

97- " به خدا سوگند كه ما در گمراهي آشكاري بوديم."  

إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ

98- " وقتيکه شماها را با پروردگار جهانها و جهانيان برابر و همتا مي‌شمرديم (و به شماها دعا مي‌كرديم)."   

وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ

99- " و در واقع كسي جز افرادي تبه‌كار و گنه‌پيشه نبودند كه ما را گمراه كرده بودند (و براي پرستش شماها تشويق مي‌كردند)."

فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ

100- " امروز ما شفاعت کننده گانی نداريم،"

وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ

101- " و نه دوستي صميمي."

فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

102- " البته اگر بار ديگر فرصت زندگي در دنيا را می ‌داشتيم، حتماً‌ در شمار مؤمنان به خداي يگانه مي‌شديم." 

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ

103- مسلماً در بازگوئي وضع اين افراد در رستاخيز، نشانه و درس عبرتي براي مردم جهان وجود دارد، ولي اكثرشان ايمان نداشته‌اند. 

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

104- همانا پروردگار تو، آن قدرتمند بر همه غالب و بسيار مهربان بر نيكان است.

كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ

105- قوم نوح پيامبران خدا و نبوت را تكذيب مي‌كردند.   

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

106- هنگامي كه نوح بعنوان برادرشان، با دلسوزي به آنها گفت: " آيا متوجه خداي يگانه نمي‌شويد؟ "

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

107- " من در حقيقت فرستاده و مأموري راستگو (از سوي او) برای شما هستم."   

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ

108- " پس بيائيد توجه‌تان را به خدا داشته باشيد و از نافرماني او پروا كنيد و از رهنمود من پيروي نمائيد."

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ

109- "و من براي اينكار از شما مزد و پاداشي درخواست نمي‌كنم، كه مزد و پاداشم به لطف پروردگار جهانيان است."  

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ

110-" پس بيائيد توجه به خدا داشته باشيد، از نافرماني او پروا نمائيد و از رهنمائي من پيروي كنيد."

قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ

111- آنها گفتند: " آيا به حرفهاي تو باور و ايمان بياوريم در حالي كه افراد فقير و بي‌سر و پاي جامعه طرفدار تو شده‌اند؟ "

قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ

112- نوح گفت: " چه لزومی دارد که من بدانم که آنها چه کسب و کاری دارند؟ (مهم ايمان‌شان به خداي يگانه است) "

إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ

113- " حساب و بررسي اعمالشان تنها نزد پروردگارم هست، اگر شعور داشته باشيد (ميدانيد که من مسئول كسب و كارشان نيستم)."

وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ

114- " و من هرگز مؤمنان را طرد نمي‌كنم."

إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ

115- " من فقط هشداردهنده‌ي آشكاري هستم." 

قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ

116- آنها در جواب گفتند: " اي نوح اگر دست از اين حرفها و نصيحت برنداري، قطعاً تو هم سنگباران خواهي شد."

 قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ

117- (نوح آزرده رو به خداوند نمود و) گفت: " پروردگارا، قوم من مرا تكذيب کرده و دروغ گو ميخوانند."

فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

118- " پس راه خروجی از بين مشکلات بين من و آنها برايمان بگشای
       و من و مؤمناني را كه با من هستند، از دست اينها نجات عنايت بفرما."

فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ

119- سپس ما او و همراهان مؤمن او را در آن كشتي كه سنگين‌بار بودند، همه را نجات و رهائي بخشيديم.  

ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ

120- سپس ماندگان كافر را غرق نموديم.

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ

121- براستي در اين سرگذشت نشانه قدرت الهي و درس عبرتي بوده است، با وجود اين، بيشتر آنها ايمان و باور نداشته‌اند.  

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

122- و براستی پروردگارت، آن قدرتمند بر همه غالب و بسيار مهربان بر نيكان است.

كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ

123- قوم عاد نيز پيامبران خدا و نبوت را تكذيب کردند و دروغ گو خواندند

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ

124- هنگامي كه هود مانند برادري دلسوز به آنها گفت: " آيا متوجه خداي يگانه نمي‌شويد؟ " 

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

125- " من به راستي براي شما پيام‌آوري امين هستم"

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ

126- " (از اين رو) خدا آگاه بوده از نافرماني او پروا داشته باشيد و از رهنمودهاي من پيروي كنيد."

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ

127- " و من براي اينكار از شما هيچ مزد و پاداشي درخواست نمي‌كنم. پاداش من تنها نزد خداوند جهانيان است."

أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ

128- " چرا شما از روي هوی و هوس وخودنمائي، بيهوده روی هر جای بلندی، علامتی و بنائي مي‌سازيد؟ ".

وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ

129- " و قصرهاي محكم و با شكوه ميسازيد انگار كه جاودانه زندگي خواهيد كرد؟ "

وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ

130- " و زمانيکه با مردم زيردست و محكوم برخورد مي‌كنيد، روش و رفتاری بسيار ستمگرانه و زور گويانه داريد."  

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ

131- " پس از نافرماني خدا پروا داشته باشيد و از رهنمودهاي من پيروي كنيد."

وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ

132- " از نافرماني خدائي پروا داشته باشيد كه هر چيز ارزشمندي را که مي‌دانيد، 
        با دادن آن نعمت ها، شما را ياري فرموده است."               1

أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ

133-  " و او بشما بوسيله چهارپايان و با كمك فرزندان ياري فرموده است. "

وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ

134- " و همچنين با داشتن باغ‌ها و چشمه‌سارها (ياری فرموده است)."

إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ

135- " من واقعاً بخاطر كجروي‌هايتان نگران عذاب روز بزرگ برايتان هستم."

قَالُوا سَوَاء عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ

136- (قوم عاد به پيامبر هود جواب) گفتند: " براي ما چه موعظه بكني و يا نكني، يکسان است."  

إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ

137- " اين حرفهاي تو چيزي جز همان روش‌هاي (پيامبران) پيشينيان نيست."

وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِين

138- " و ما هرگز عذاب و مجازاتي نخواهيم شد."

فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ

139- آنها هود را تكذيب كردند، سپس ما هم نابودشان كرديم.
       در سرگذشت اين مردمان نشانة و درس عبرتي وجود دارد و اكثرشان ايماني نداشتند. 

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

140- و همانا پروردگارت آن قدرتمند بر همه غالب و مهربان بر نيكان است.

كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ

141- قوم ثمود نيز پيامبران خدا را  دروغگو خواندند و نبوت را تكذيب كردند.  

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

142- زماني صالح مانند برادري مهربان به آنان گفت: " آيا در رفتارتان، از نافرمانی خدا پروائي نداريد؟ "  

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

143- " براستي من پيامبر امين و راستگوئي برايتان هستم."

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ

144- " بنابراين از نافرماني خدا بپرهيزيد و از راهنمائي من پيروي كنيد."   

 وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ

145- " و من براي اينكار و مأموريت از شما مزد و پاداشي درخواست نمي‌كنم چونكه اجر و پاداشم فقط نزد خداوند جهانيان است." 

أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ

146- " آيا تصور مي‌كنيد كه هميشه درين نعمت‌ها، در امن و امان ماندگار هستيد؟ "  

فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ

147- " در ميان اين باغ‌ها و چشمه‌سارها (و برای هميشه در امن و امان زندگی خواهيد کرد)؟ "

وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ

148- " و همجنين در كشتزارها و در زير درختان خرما كه ميوه‌ي شيرين و گوارا دارند؟"

وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ

149- " و شما از كوهها، با مهارت خانه‌هائی مي‌تراشيد."

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ

150- " پس (بشكرانه اين نعمت ها) از نافرماني خدا پرهيز كنيد و از رهنمودهاي من پيروي كنيد."

وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ

151- " و از دستور تجاوزگران و ستمگران اطاعت نكنيد."

الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ

152- " همانهائي كه در سرزمين به تبه‌كاري و فساد مشغولند و درصدد اصلاح و بهبود امور نيستند."  

قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ

153- (قوم او به پيامبر صالح) گفتند: " تو واقعاً جادو زده شده‌اي."

مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

154-" تو جز بشري مثل ما نيستي، بنابراين اگر راست ميگوئي يك معجزه‌اي بياور."  

قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ

155- (صالح در جواب) گفت: " اين (معجزه)، شتر ماده‌ايست (كه از ميان كوهستان به صورت غيرعادي اينجا آمده)
      يك نوبت سهم آب براي آن و نوبت ديگر براي شماست که آن در روزهای معين ميباشد."

وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ

156- "و با قصد آزار، به اين شتر دست نزنيد كه در نتيجه عذاب روز بزرگ و سهمگين شما را فرو خواهد گرفت."  

فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ

157- بعد (آن مردم جسور و ضد دين) به آن شتر حمله و انرا آزار كردند و سپس پشيمان شدند.  

فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ

158- پس از آن عذابي (كه صالح آنها را به آن تهديد كرده بودند) آنان را فرا گرفت.
      در بررسی اين نکته درس عبرتی وجود دارد.
      و اكثر آنان باور و ايماني نداشتند.   2

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

159- و همانا پروردگارت، آن قدرتمند غالب بر همه و بسيار مهربان بر نيكان است.

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ

160- قوم لوط نيز پيامبران خدا را تكذيب کرده  و دروغ گو خواندند.

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ

161- زماني لوط مانند برادري مهربان به آنان گفت: " آيا از نافرماني خدا نمي‌ترسيد؟ "

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

162- " من (از جانب خدا) برايتان پيامبري امين هستم."

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ

163- " بنابراين خدا آگاه باشيد و از نافرماني او پرهيز كنيد و از رهنمائي‌هاي من پيروي كنيد."   

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ

164- " و من براي اين مأموريت از شما مزدي درخواست نميکنم. چونكه پاداش من تنها نزد خداوند جهانيان است."

أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ

165- " شما از ميان مردم جهان، همجنس مذکر را به عنوان جفت مي‌گيريد؟ "

وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ

166- " و زناني را كه خداوندتان براي همسري‌تان آفريده رها مي‌كنيد؟ شما واقعاٌ مردمي تجاوزگر هستيد."

قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ

167- آن مردم در جواب لوط گفتند: " اي لوط، اگر از پند و موعظه دست برنداري، جزء اخراج و تبعيدشده‌گان خواهي بود."

 قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ

168- لوط گفت: " من از اعمال زشت شما تنفر دارم."

رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ

169- و به خداوند عرض كرد: " پرودگارا، من و خاندانم را از شر رفتار اين مردم پليدكار نجات عنايت بفرما."

فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ

170- پس (از اين دعا،) ما لوط و همه خاندانش را نجات داديم. 

إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ

171- مگر پيرزني (همسر گمراه لوط) كه ميان هلاك‌شوندگان بود.  

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ 

172- سپس ديگران را سخت به هلاك رسانديم.

وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِينَ

173- و باراني از سنگ‌ها بر روي آنها فرو ريختيم كه چه سخت و مرگبار بود،
      سنگريزان بر روي كساني كه به آنها از پيش مكرر هشدار عواقب وخيم اعمال‌شان داده شده بود.

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ

174- براستی در اين سرگذشت نشانه‌ي از قدرت الهي وجود دارد اما اكثرشان باور و ايماني نداشتند.

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

175- و همانا پروردگار تو، آن قدرتمند غالب بر همه و بسيار مهربان بر نيكان است.

كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ

176- ساكنان شهر ايكه نيز پيامبران خدا و نبوت را تكذيب مي‌كردند.   3

إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ

177- زماني شعيب به آنها گفت: " آيا شما از خدا پروائی نداريد؟ " 

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

178- " من به راستي برايتان پيامبري امين از جانب خدا هستم."

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ

179- " بنابراين از نافرماني خدا پرهيز كنيد و از رهنمودهاي من پيروي نمائيد." 

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ

180- " و من براي اين كار مزدي از شما درخواست نميکنم، پاداشم من در نزد خداوند جهانيان است."

أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ

181- " پيمانه کردن درست را در فروش اشياء، رعايت كنيد و مرتكب كم‌ فروشي و زيان رساندن به مشتري‌هايتان نشويد."    4

وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ

182- " و با ترازوي با ميزان راست و دقيق وزن نمائيد."

وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ

183- " و از مقدار اجناسي كه به مردم مي‌فروشيد، كم نكنيد و در روي زمين باعث فساد و تقلب نشويد."  

وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ

184- "و از نافرمانی خدائي كه شما و همه پيشينيان را آفريده، پروا داشته باشيد."

قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ

185- (قوم شعيب به او) گفتند: " تو واقعاً از افراد جادو زده هستي."

وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ

186- " و تو هم كسي جز مانند ما نيستي و ما گمان داريم تو در جزء دروغگويان هستی."

فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

187- " اگر راست ميگوئي پاره سنگي از آسمان بر سر ما فرود بياور." 

قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ

188- شعيب گفت: " خداوند من از رفتار شما كاملاً آگاه است (خودش هرچه سزاوار بداند، به انجام مي‌رساند.)" 

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ

189- آنها باز هم او را تكذيب كردند كه در نتيجه عذاب (روز ابر تاريك آتشبار) آنانرا فرا گرفت كه در واقع آن عذاب روزي سهمگين بود.    5

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ

190- در سرگذشت اين مردم درس عبرتي از قدرت خداوند وجود دارد كه اكثرشان باور و ايمان نداشتند. 

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

191- و همانا پروردگار تو همان قدرتمند غالب بر همه و بسيار مهربان بر نيكان است.

وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ

192- و (اي پيامبر) اين قرآن از سوي پروردگار همه جهانها و جهانيان نازل شده است.

نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ

193- و روح‌الامين (فرشته جبرئيل) آنرا فرو آورده است،

عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ

194- او (از سوی خداوند، وحی را) به قلب تو فرو رسانده، تا تو از بيداركنندگان و هشداردهندگان انسانها باشي، 

بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ

195- كه (اين قرآن) به زبان عربي آشكار و قابل فهم است.   

وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ

196- و همانا (وصف آمدن اين وحي) در كتابهاي الهي پيشين ذکر شده است.    6

أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاء بَنِي إِسْرَائِيلَ

197- آيا اين برايشان دليل و نشانه‌اي از حقانيت قرآن از سوي خدا نيست كه علماي بني‌اسرائيل (نيز) از اوصاف آن آگاهي دارند؟

وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ

198- و اگر قرآن را بر شخصي غيرعرب نازل مي‌فرموديم،

فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ 

199- كه آنرا برايشان مي‌خواند (و نمي‌فهميدند) كه مسلماً ايمان نمي‌آوردند
      (ولي اين مشركين، با وجود اينكه عربي مي‌فهمند، به آن ايمان نميآوزند).

كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ

200- بدين گونه (قرآن عربی را) در دل اين گنه‌كاران وارد ساختيم (و فهميدند ولي با لجاجت و تعصب)،   

 لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ

201- (گناهکاران) به آن ايمان نمي‌آورند تا اينكه عذاب دردناکی را ببينند.        7

فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ

202- در حاليكه انتظار و آگاهي ندارند، ناگهان آن عذاب  بر سرشان خواهد آمد.

فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ

203- تازه آن موقع مي‌گويند: " آيا ممكن است به ما مهلت (براي توبه و بازگشت) داده شود؟ "

أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ

204- آيا اينها (همانهائی نيستند که حالا) دريافت عذاب را (از روي ناباوري و مسخره) با شتاب درخواست ميکنند؟  

أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ

205- (اي پيامبر) آيا متوجه شده‌اي که اگر چه ما سالها اين مردم بي‌ايمان را از نعمت‌هاي زندگي برخوردار سازيم،  

ثُمَّ جَاءهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ

206- سپس وقتي كه كيفر وعده شده به سراغ‌شان بيايد،  

مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ

207- اين وسائل تفريح و زندگي پرلذت برايشان سودي نخواهد داشت.

وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ

208- و ما هرگز هيچ دياري را بدون اينكه هشداردهندگاني داشته باشند، ويران ننموديم.

ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ

209- كه مردم را بعواقب كارهاي بد تذكر و پند مي‌دادند، (ولي آنان خود باعث بدبختي خود شدند) و ما هرگز به بندگان خود ستمكار نبوده‌ايم. 

وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ

210- و آن را (قرآن را برخلاف گفتار كافران،) شياطين و جنيان به زمين فرود نياوردند.  

وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ

211- و آنها شايسته اين كار نيستند و توان چنين كاري را ندارند.  

إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ

212- در واقع  (هنگام وحي بر محمد)، آنها از شنيدن آيات الهي دور و محروم هستند.   

فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ

213- از اين رو هرگز (ای پيامبر) هيچ معبودي ديگری را با خداي يكتا نخوان كه وگرنه از عذاب شونده‌گان مي‌شوي.  

وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ

214- و خويشاوندان نزديك خود را هشدار بده (كه تنها خداي يگانه را پرستش نمايند).

وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

215- و بال و پر محبت خود را دور آن مؤمناني كه از تو پيروي مي‌كنند، بگستران (با آنها مهربان باش).  

فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ

216- و اگر از تو نافرماني گردند؛ بگو: " من از كردار شما بيزاريم."

وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ

217- به خداوند قدرتمند و غالب بر همه و بسيار مهربان بر خوبان، توكل كن؛  

الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ

218- همان خدائي كه ترا هنگام برخاستن (براي نماز)،  تو را مي‌بيند،

وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ

219- و همچنين حرکت و رفتار ترا در ميان سجده گذاران می بيند. 

إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

220- كه خدا بر همه شنوا و داناست.

هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ

221- آيا مي‌خواهيد به شما آگاهي بدهم كه شيطان‌ها بر چه كساني فرود مي‌آيند؟

تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ

222- آنان بر هر دروغگوي گنه‌كاری فرود مي‌آيند (و بر آنها نفوذ دارند).

يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ

223- (اين گنهکاران) دزدانه به سخننان گوش ميدهند (و آنرا به ديگران مي‌رسانند) و بيشترشان دروغگو هستند.

وَالشُّعَرَاء يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ

224- و شاعران (بي‌ايمان) را گمراهان پيروي مي‌كنند.  

أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ

225- مگر نمي‌بيني كه اين شاعران در هر وادي (و درباره هر موضوعي) سرگردانند.

وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ

226- و سخناني (با قافيه‌هائی خوب) ابراز مي‌كنند كه خودشان به آن حرفها عمل نمي‌كنند.  

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ

227- مگر آن شاعراني كه ايمان آورده و كارهاي خوب براي بهبود (افراد و اجتماع) انجام مي‌دهند   
      و بسيار خدا را ياد ميکنند و هنگامي كه مردم، مورد ستم قرار مي‌گيرند،
      آنان (بوسيله اين ذوق شعر خود نيز) برای كمك و ياري ستمديدگان برمي‌خيزند.    
      و آنانكه ستم روا داشته‌اند، مطمئناً خواهند دانست كه به چه سرنگوني و حالتی گرفتار خواهند شد.

اين قسمت پاورقی است و قسمتی از قرآن نيست