Translation of the Holy Quran by Dr. Gilani

ترجمه دکتر گيلانی

نازل شده در مدينه - شامل ٧٣ آيه

فقط خدا - فقط قرآن

سوره احزاب - سوره  ۳۳

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا

1- اي پيامبر، خداآگاه باش و از نافرماني خدا پرهيز نما و از كافران و منافقان اطاعت نكن كه همانا خدا بر همه دانا و پرحكمت است.   

وَاتَّبِعْ مَا يُوحَى إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا

2- و از آنچه که از سوي پروردگارت به تو وحي شده، پيروي كن كه مسلما خدا به همه آنچه كه انجام مي‌دهيد، آگاه است.     

وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا

3- و تنها و فقط به خدا توكل و تكيه داشته باش و همين بس كه خدا وكيل و نگهدار انسان باشد.  

مَّا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِّن قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ
      وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءكُمْ أَبْنَاءكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُم بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ

4- خدا براي هيچ مردی دو قلب در درون وجودش قرار نداده است و زنهاي شما را كه به آنها پشت كرده
    (و براي اينكه بآسانی آنها را رها كنيد، آنها را مادران خود مي‌خوانيد،) هرگز بعنوان مادر شما تعيين نفرموده است
    و وضع و شرايط پسر خوانده‌هايتان را مانند پسرهای تان قرار نداده است.
    اين حرفهائي است كه بيخود به زبان مي‌آوريد (و بي‌پايه است) و خدا سخن حق را مي‌فرمايد و به راه درست هدايت مي‌فرمايد.   1

ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِندَ اللَّهِ فَإِن لَّمْ تَعْلَمُوا آبَاءهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ وَلَيْسَ
      عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُم بِهِ وَلَكِن مَّا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا

5- پسر خوانده‌هايتان را به نام و لقب پدرانشان بخوانيد كه اين نزد خدا منصفانه‌تر است.
    و اگر پدرانشان را نمي‌شناسيد، آنها برادران و دوستان ديني شما هستند (به اسم خودشان آنها را صدا بزنيد)
    و اگر اشتباهاً آنها را (به اسم ديگري) صدا زديد، گناهي بر شما وارد نيست ولي اگر عمداً به نام پدرخوانده يا نام ديگر
    (به قصد مخالفت با دستور خداوند) صدا بزنيد، (مورد بازپرسي خدا قرار خواهيد گرفت)
    و البته خدا همواره آمرزنده و مهربان بر نيكان است.

النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُوْلُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ
      مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَن تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِيَائِكُم مَّعْرُوفًا كَانَ ذَلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا

6- پيامبر (به امر خدا) نسبت به مؤمنان، از خود آنها اولويت (يعنی تقدم و حق حرمت بيشتری) دارد
   و زنهاي پيامبر مانند مادران مؤمنان احترام دارند
   و خويشاوندان نسبت به يكديگر (در موضوع ارث و غيره) در كتاب خدا بر مؤمنان و مهاجران
   (که با پيامبر در فرار از مكه به مدينه) مقدّم ترهستند،
    مگر اينكه بخواهيد نسبت به دوستان خود خوبي بكنيد (و سهمي از اموال خود را به آنان ببخشيد).
    اين حكم در كتاب الهي نوشته شده است. 

وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا

7- اي پيامبر يادآور باش كه ما از پيامبران، پيمان (اطاعت امر خدا در رساندن پيام خدا و پايداري در آن را) گرفتيم
    و همچنين از تو و از نوح و از ابراهيم و از موسي و از عيسي پسر مريم و از همه آنها پيمان محكم و استواري گرفتيم.

لِيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَن صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا

8- همانطور خداوند از راستگويان، از راستی و درستی آنها
   (يعنی مومنان در مورد وفا به پيمان‌شان و انجام پيمان مؤمنين نسبت به مسئوليت‌هاي‌شان) پرسش ميفرمايد
   و خداوند براي كافران (كه به پيمان‌ها پشت پا مي‌زنند) عذاب دردناكي آماده ساخته است.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا

9- اي كساني كه ايمان آورده‌ايد، به ياد نعمت و لطف خدا بر خودتان باشيد وقتي كه لشكرهاي دشمن بر شما حمله كردند،
   سپس ما باد و طوفان و لشكرهائي (از نيروهائي) كه شما آنها را نمي‌ديديد،
   بر عليه آنها روان كرديم و خدا به هرچه که انجام مي‌دهيد كاملاً بيناست.      2

إِذْ جَاؤُوكُم مِّن فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنكُمْ وَإِذْ زَاغَتْ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا

10-زماني كه لشكر دشمنان‌ از بلندي‌ها و از محل های پائين‌تری به شما رسيدند (و مدينه را محاصره كردند)
    و چشمان (بعضی) از ترس خيره شده بود و دلها به گلو (جان به لب) رسيده بود وگمان‌هاي بدی درباره ياري خدا داشتيد.

هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا

11- آنجا بود كه مؤمنان مورد آزمون قرار گرفتند و تكان سختي خوردند.

وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ مَّا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا

12- و در چنين وضعيتي، منافقان و آنها كه در دلهايشان بيماري (نفاق و ناباوري و شرك) بود، (به مسخره) ‌گفتند:
     " خدا و رسولش جز وعده دروغ بما ندادند."

وَإِذْ قَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِّنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا
      عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ إِن يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا

13- و نيز گروهي از آنان مي‌گفتند: اي مردم اهل يثرب (مدينه) اينجا جاي ماندن شما نيست،
     پس هر چه زودتر به خانه‌هاي خودتان برگرديد (و دفاع نكنيد) و برخي از آنان از پيامبر اجازه بازگشت خواستند،
     به اين بهانه كه مي‌گفتند خانه‌هاي ما تنها و بدون حفاظت است، در حالي كه خانه‌هاي آنها تنها و بدون محافظت نبود.
     آنها فقط ميخواستند فرار کنند.

وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِم مِّنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيرًا

14- آنها در چنان ترس و تزلزلي بودند كه اگر دشمنان از اطراف مدينه به نزد آنان وارد مي‌شدند،
     بعد به آنها پيشنهاد بازگشت به شرك داده مي‌شد، مي‌پذيرفتند و براي اين تصميم‌گيري جز زمان كمي هم درنگ نمي‌كردند.     

وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِن قَبْلُ لَا يُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَكَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْؤُولًا

15- در حالي كه پيش از آن با خدا عهد بسته بودند كه (در مقابل دشمن بايستند و) پشت به دشمن نكنند.
    و البته در مورد انجام هر عهد با خدا، بازخواست خواهد شد. 

قُل لَّن يَنفَعَكُمُ الْفِرَارُ إِن فَرَرْتُم مِّنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَإِذًا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا

16- اي پيامبر بگو: فرار برايتان نفعي ندارد كه اگر از مرگ يا كشته شدن فرار كنيد،
     آنگاه نيز فقط جز بهره كمي از زندگي دنيا نخواهيد داشت. 

قُلْ مَن ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُم مِّنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا

17- بگو: اگر خداوند مصيبت و يا رحمتي برايتان اراده بفرمايد، چه كسي مي‌تواند در برابر اراده و امر الهي در مورد شما، جلوگيری کند؟
     و آنها جز خدا هيچ سرپرست، نگهدار و ياوري نخواهند يافت. 

قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنكُمْ وَالْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا وَلَا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا

18- البته خدا كساني را كه مردم را از شركت در دفاع باز مي‌دارند و به برادران‌شان مي‌گفتند كه " نزد ما بيائيد "
     و خود جز اندكي در جنگ شرکت نميکردند، خوب مي‌شناسد.

أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ فَإِذَا جَاء الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَى عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ
       الْخَوْفُ سَلَقُوكُم بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ أُوْلَئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا

19- آنها نسبت (به پيروزي شما) حسودند.
     هرگاه ترس از خطري نزديك شود، مي‌بيني كه چشمان‌شان مثلي كسي که مرگ به سراغش آمده،
     در حدقه مي‌چرخد، و به تو (پيامبر براي دريافت كمك) نگاه مي‌كنند.
     بعد كه خطر برطرف شد، به شما مومنان زخم‌زبان ميزنند.
     آنها حريص غنائم جنگي هستند.
     آنها هرگز ايمان نياورده‌اند و از اين رو، خدا اعمالشان را بي‌ارزش و پوچ مي‌سازد و اين كار برای خدا آسان است. 

يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا وَإِن يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُم بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ يَسْأَلُونَ
      عَنْ أَنبَائِكُمْ وَلَوْ كَانُوا فِيكُم مَّا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا

20- آنها گمان دارند كه احزاب و گروه‌هاي دشمن، هنوز از دور و بر مدينه نرفتند. و اگر آنها (احزاب دشمن) برگردند،
     اين افراد ميل داشتند که اي كاش در ميان اعراب باديه‌نشين بودند و از بيرون از شهر از اخبار شما جويا مي‌شدند.
     حتي اگر اين افراد (بي‌عرضه) در ميان شما بودند، جز اندكي و سرسري پيكار نمي‌كردند.

لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا

21- در رفتار شخص رسول خدا براي كساني كه همواره اميد به خدا و رضاي او در روز رستاخيز داشته
     و بسيار به ياد خدا مي‌آيند، براي شما نمونه و سرمشق خوبي بوده است (از صبر و كوشش و پايداري و شجاعت و غيره).   

وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا

22- به مجرد اينكه مؤمنان راستين لشكر احزاب دشمن را مشاهده كردند، گفتند:
     " اين همان حقيقتی است كه خدا و رسولش به ما وعده داده‌اند و خدا و رسولش راست گفته‌اند. "
     و اين جريان، بر ايمان و رضايت و تسليم‌شان به خدا افزود.     3

مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا

23- از ميان مؤمنان، مرداني هستند كه با عهدي كه با خدا بستند، وفا کرده و راست و درست ايستادگي كردند
     و در اين پايداري، برخي از آنان وفاداري خود را تا شهادت رساندند و برخي ديگر با شجاعت، آگاهانه منتظر شهادت هستند
     و در ايمان و عهد محكم و راسخ خود هيچ تبديل و تغييري ندادند.

لِيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ إِن شَاء أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا

24- تا خدا راستگويان وفادار را به خاطر راستي و وفايشان پاداش عنايت بفرمايد
     و منافقان را اگر بخواهد عذاب ‌كند و يا اگر توبه كنند، توبه‌شان را بپذيرد، زيرا خدا آن آمرزنده و مهربان بر خوبان است.

وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ وَكَانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزًا

25- و خدا احزاب كافر را بدون اينكه نتيجه خيري از اين حمله‌ها برده باشند، در حالتي كه خشمناك بودند از دور و بر مؤمنان راند
     و ياري خدا مؤمنان را از ادامه جنگ بي‌نياز ساخت و البته خدا آن بي‌نهايت نيرومندی است که بر همه غالب است.        4

وَأَنزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُم مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن صَيَاصِيهِمْ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِيقًا

26- و خداوند گروهي از اهل كتاب (برخي يهوديان) را كه به مشركان كمك مي‌كردند، از برج و باروهاي محكم و بلندشان پائين آورد
     و در دلهايشان ترس انداخت كه در نتيجه اين پيكار، شما مسلمانان، گروهي را به قتل رسانديد و گروهي ديگر را اسير كرديد.

وَأَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَدِيَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَّمْ تَطَؤُوهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا

27- و بدين ترتيب شما را وارث سرزمين و آبادي‌ها و اموال آنها و زمين‌‌هائي نمود كه شما حتي پا در آن نگذاشته بوديد
     و البته خدا بر هر چيزي قادرست. 

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ إِن كُنتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَأُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا

28- اي پيامبر به همسرانت بگو: اگر شما زندگي دنيا و زرق و برق آن را ترجيح ميدهيد،
     در اين صورت بيائيد هدايائي به شما بدهم و به نحو نيكوئي شما را رها سازم.

وَإِن كُنتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا

29- ولي اگر رضاي خدا و رسولش را و خوشبختي زندگي سراي آخرت را ميخواهيد،
     بايد بدانيد كه خدا برای نيكوكاران شما پاداش بسيار بزرگ و مهمي آماده كرده است.  

يَا نِسَاء النَّبِيِّ مَن يَأْتِ مِنكُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ يُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَيْنِ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا

30- اي همسران پيامبر، هر كدام از شما اگر مرتكب كار زشت آشكاري شود،
     مجازات او دو برابر معمول خواهد بود و اين برای خدا آسان است.

وَمَن يَقْنُتْ مِنكُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُّؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَيْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِيمًا

31- و هر كسي از شما از خدا و رسولش مؤدبانه اطاعت بكند و كردار شايسته داشته باشد، اجر و پاداش او را دو برابر خواهيم داد
     و براي او رزق و روزي پرارزش و فراواني را در آخرت آماده فرموديم.       5

يَا نِسَاء النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَاء إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفًا

32- اي زنان پيامبر، شما مانند يك زن معمولي نيستيد (چون در جوار پيامبر، از دانش او بهره‌مند مي‌شويد)،
      از اين رو اگر تقوي‌پيشه و پارسا هستيد، نبايد به گونه‌ي هوس‌انگيز سخن بگوئيد كه مبادا كسي كه در دلش بيماري طمع و ناپاكي است،
      به شما طمع داشته باشد و گفتار شايسته و باوقار بگوئيد.    

وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ
      إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا

33- و بيشتر در منزل خود بمانيد و مانند زمان جاهليت، با خودنمائي زينت‌هايتان ظاهر نشويد.
     و نماز را مرتب برپا داريد و زکات بپردازيد و خدا و رسولش را اطاعت بنمائيد.
     به راستي خدا اراده فرموده كه هر گونه گناه و پليدي را از شما اهل بيت دور كند و شما را كاملاً پاك بفرمايد   6

وَاذْكُرْنَ مَا يُتْلَى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ وَالْحِكْمَةِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا

34- و آنچه از آيات خدا و حكمت در خانه‌هاي شما خوانده مي‌شود، ياد كنيد و در مدنظر داشته باشيد،
     همانا خدا بر همه جزئيات امور آگاه و مطلع است.

إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِينَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِينَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِينَ
وَالصَّابِرَاتِ وَالْخَاشِعِينَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِينَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِينَ وَالصَّائِمَاتِ
وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا

35- همانا خدا برای مردان و زنان مسلمان،     
     مردان و زنان مؤمن،
     مردان و زنان مطيع دستور خدا،
     مردان و زنان راستگو،
     مردان و زنان بردبار،
     مردان و زنان با خضوع و خشوع در برابر خدا،
     مردان و زنان انفاق كننده،
     مردان و زنان روزه‌دار،
     مردان و زناني كه خود را از هرزگي جنسي حفظ مي‌كنند و بسيار ياد خدا مي‌آيند،
     خدا برای آنان، آمرزش و پاداش بسيار بزرگي آماده فرموده است.

وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ
      لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا

36- هيچ مرد مؤمن و يا زن مؤمن نبايد هنگامي که خدا و رسولش دستوري دادند، برخلاف امر آنان، برای خودشان اختياري قائل باشد
     و هر كس از فرمان خدا و رسولش نافرماني كند، در گمراهي بسيار شديد و واضحي رفته است.

وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ
      مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِّنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ
      حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا

37- اي پيامبر ياد بياور زماني را كه خدا به شخص (زيد) نعمت هدايت عنايت فرموده بود و تو هم به او لطف و مهرباني نمودی،
     (به او توصيه کردی كه): "همسرت (زينب) را نزد خود نگهدار و با او سازش کن و از نافرماني خدا بپرهيز."
     اما تو در دل چيزي را پنهان نگه مي‌داشتي كه خدا اراده به افشاي آن داشت و از مردم مي‌ترسيدي (كه مخالفت شديد با حكم خدا بكنند)
     در حالي كه خدا سزاوارتر است كه تو از او بترسي.
     سپس هنگامي كه زيد از آن زن کام گرفت و طلاقش داد، ما او را به ازدواج تو درآورديم تا اينکه برای مومنان در مورد ازدواج
     با زنانيکه پسر خوانده‌شان آنها را پس از کاميابی، طلاق داده اند، بعد از طلاق و جدائي شان، ازدواج با آن زنان، مشکلی نباشد
     و دستور و امر خدا بايد انجام شود.    7

مَّا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ حَرَجٍ فِيمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلُ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَّقْدُورًا

38- بر پيامبر هيچگونه عيب و گناهي در اجراي امري كه خدا بر او مقرر فرموده است وجود ندارد.
     اين حکم و سنت خداست براي كساني كه پيش از اين زندگي مي‌كردند و فرمان خدا دقيقا مقدر شده و لازم‌الاجراست.

الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا

39- (پيامبران پيشين) كساني بودند كه پيام‌هاي خدا را ابلاغ مي‌كردند و تنها از او حساب مي‌بردند و از هيچ‌كس غير از خدا ترسي نداشتند
     و همين بس كه تنها حسابرسي خداست كه مهم است.

مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّجَالِكُمْ وَلَكِن رَّسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا

40- محمد پدر هيچ يك از مردان شما نبوده و نيست بلكه او فرستادة خدا و خاتم پيام‌آوران است و خدا بر همه امور داناست.   8

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا

41- اي كساني كه ايمان آورده‌ايد خدا را (با دل و با زبان) بسيار ياد بياوريد (تا در راستاي رحمت او باشيد).

وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا

42- و بامدادن و شب‌ها او را به بزرگي و برتري بي‌نهايتش ياد كنيد

هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا

43- او (به لطف و كرمش) بر شما درود و رحمت مي‌فرستد و فرشتگان او (نيز براي شما رحمت او را آرزو مي‌كند)،
     تا او شما را از تاريكي‌هاي گمراهي (شرك و ناداني و گناه و اشتباه) بيرون آورده و به سوي نور
     (دانش و آگاهي و تقوي و خداآگاهي) رهنمائي بفرمايد و خداوند نسبت به مؤمنان بسيار مهربان است.

تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا

44- مؤمنان زماني كه در قيامت و رستاخيز به پيشگاه الهي مي‌رسند، پذيرائی شان همراه با سلام است
     و خدا براي آنها پاداش پرارزشي آماده فرموده است.

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا

45- اي پيامبر ما تو را بعنوان گواه (بر يگانگي خدا و رفتار مردم نسبت به پيام خدا که برايشان ميگوئی)
     و مژده دهنده (بر مؤمنان و نيكوكاران) و هشداردهنده (بركافران و ستمگران) فرستاده‌ايم.

وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُّنِيرًا

46- و اينكه به مشيت و به اذن خدا، مردم را به سوي خدا بخواني و تو را چراغي روشني‌بخش (در جامعه بشريت) نموديم.  

وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُم مِّنَ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا

47- و مژده به مؤمنان بده كه براي آنها از سوي خدا، نعمت و برتري بزرگ و ارزنده‌اي خواهد بود.

وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا

48- و از كافران و منافقان اطاعت مكن و به آزارهاي آنها اهميت نده و تنها بر خدا توكل و تكيه كن
     و همين بس است كه خدا وكيل مدافع و پشتيبان كسي باشد.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ
      عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا

49- اي كساني كه ايمان آورده‌ايد هنگامي كه با زنان با ايمان ازدواج كرده و قبل از اينكه با آنها هم بستر شويد،
     اگر آنها را طلاق داديد، رعايت عدّه‌ (زمان مدت صبر تا ازدواج ديگر تا معلوم شود که آبستن نيستند)
     بر آنها واجب نيست كه حساب آنرا داشته باشيد.
     در آنصورت، مهريه و هديه مناسبي به آنان بدهيد و با ادب و احترام شايسته‌اي آنها را آزاد گذاشته و از هم جدا شويد.

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاء اللَّهُ عَلَيْكَ
      وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُّؤْمِنَةً
      إِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَن يَسْتَنكِحَهَا خَالِصَةً لَّكَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا
      عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا

50- اي پيامبر ما همسران تو را كه مهريه‌شان را پرداخته‌اي، بر تو حلال فرموده‌ايم
     و نيز كنيزاني را كه خدا آنانرا در نتيجه جنگ دفاعي (بي‌سرپرست ماندند و كفالت آنها را) نصيب تو فرمود،
      و دختران عموي تو، دختران عمه‌ات و دختران دائي و دختران خاله‌ات كه با تو (به مدينه) مهاجرت كردند
      و زن مؤمني كه بخواهد خود را (بدون مهريه، با رضايت) به پيامبر ببخشد، چنانچه پيامبر بخواهد با او ازدواج کند، حلال فرموده ايم
      اما چنين ازدواج (بدون مهريه) تنها براي تو كه پيامبر هستي مجاز است، نه برای ساير مؤمنان.
      ما خوب مي‌دانيم كه درمورد همسرانشان و كنيزانشان (كه كفالت آنها به عهده ايشان مقرر شده،) چه احكامي را مقرر داشته‌ايم
      (و مصالح آنها چيست)، اين احكام بخاطر آن است كه مشكلي (در انجام وظيفه رسالت) براي تو نباشد
      و خدا بسيار آمرزنده، بسيار مهربان بر نيكان است.      9

تُرْجِي مَن تَشَاء مِنْهُنَّ وَتُؤْوِي إِلَيْكَ مَن تَشَاء وَمَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكَ ذَلِكَ أَدْنَى
      أَن تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَلَا يَحْزَنَّ وَيَرْضَيْنَ بِمَا آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمًا

51- (در شرائط استثنائي مسئوليت‌ها و مصلحت‌ها، تو) نوبت ديدار هر يك از همسرانت را که بخواهي،
     مي‌تواني به تأخير بياندازي وهر كدام را که بخواهي، نزد خود جا دهی.
     و هر كدام را كه بركنار مي‌داشتي، اگر خواستی نزد خود جاي دهي، گناهي بر تو نيست.
     اين ترتيب بهتر است تا چشمهايشان به شادماني روشن گردد و غمگين نباشند و از آنچه که به همه آنها مي‌رساني،
     راضي و خشنود باشند و خدا مي‌داند كه در دلهاي شما چه مي‌گذرد.
     و البته خدا بر همه چيز آگاه و بر خطاي بندگان بردبار است.

لَا يَحِلُّ لَكَ النِّسَاء مِن بَعْدُ وَلَا أَن تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَلَوْ أَعْجَبَكَ حُسْنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ رَّقِيبًا

52- پس از اين (شرائط استثنائي،) هيچ زنی ديگر بر تو حلال نيست و نمي‌تواني همسرانت را تبديل کنی 
    (يكي را طلاق داده بجايش ديگري را ازدواج كني،) هر چند زيبائي آنها بر تو بسيار خوش آيند باشد،
     مگر كنيزي كه نگهداري و كفالت او به عهده تو درآيد (که با او ميتوانی ازدواج کنی) و البته خدا بر همه امور ناظر و مراقب است.  10  

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَن يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا
      طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنكُمْ وَاللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي
      مِنَ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاء حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ
      وَلَا أَن تَنكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمًا

53- اي كساني كه ايمان آورده‌ايد، در منازل پيامبر سر زده داخل نشويد، مگر اينكه براي صرف غذا به شما اجازه بدهد
      و پيش از موعد پذيرائی، منتظر و چشم به ظروف غذا نباشيد، ولي وقتی که دعوت شديد، داخل منزل شويد،
      بعد كه غذا خوريد پي كار خود برويد و (پس از غذا) به بحث و گفتگو نپردازيد چون اين کار پيامبر را ناراحت مي‌كند ولي او خجالت مي‌كشد
      از شما معذرت بخواهد كه برويد ولي خدا از بيان حق شرمي ندارد.
      و اگر از زنان پيامبر چيزي (مانند آب خوردن) درخواست مي‌كنيد، از پشت پرده درخواست كنيد (رو در رو نرويد).
      اين روش براي پاكي احساس قلبي شما و آنها بهتر است و شما حقي نداريد كه رسول خدا را اذّيت و آزار دهيد
     و هرگز پس از او حق نداريد زن‌هاي او را به ازدواج خود درآوريد كه اين كار نزد خدا (گناهي) بسيار بزرگ است!    11

إِن تُبْدُوا شَيْئًا أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا

54- اگر موضوعي را آشكار كنيد و يا پنهان نگهداريد، البته خدا به همه امور آگاه مي‌باشد..

لَّا جُنَاحَ عَلَيْهِنَّ فِي آبَائِهِنَّ وَلَا أَبْنَائِهِنَّ وَلَا إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاء إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاء أَخَوَاتِهِنَّ
      وَلَا نِسَائِهِنَّ وَلَا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ وَاتَّقِينَ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدًا

55- بر آنها (همسران پيامبر) گناهي نيست كه با پدران و فرزندان و برادران و فرزندان برادران و فرزندان خواهران‌شان
     و زنان مسلمان و كنيزه‌هائي كه كفالت آنها را به عهده گرفته‌اند (بدون حجاب و پرده صحبت كنند، كه محرم همديگر هستند).
     از نافرماني خدا بپرهيزيد كه خدا شاهد و گواه همه چيز است.

إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا

56- خدا و فرشتگان او همواره بر پيامبر درود مي‌فرستند.
     اي كساني كه ايمان آورده‌ايد شما بر او درود و سلام بفرستيد و کاملا تسليم فرمانش باشيد.

إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِينًا

57- آنانكه خدا و پيامبرش را (با كفر و گناه و تكبر) مورد بي‌احترامي و آزار قرار مي‌دهند،
     خدا آنانرا در دنيا و آخرت لعنت كرده (از رحمت خود بدور نگه ميدارد) و عذاب بسيار خواركننده‌اي براي آنان آماده كرده است.

وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِينًا

58- و كساني كه مردان و زنان مؤمن را براي كار بدي كه مرتكب نشده‌اند، مورد آزار (و غيبت و شايعه‌پراكني) قرار مي‌دهند،
     بار گناه تهمت و گناه آشكاري را بدوش خود گرفته‌اند.

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاء الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ
      مِن جَلَابِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا

59- اي پيامبر به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو كه پوشش های خود را فرو بگيرند و خود را بپوشانند.
     اين روش بهتر است تااينکه احترام‌شان مشخص و شناخته شود و در نتيجه مورد مزاحمت و آزار (مردان هرزه) قرار نگيرند
     و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بر نيكان است.

لَئِن لَّمْ يَنتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَا إِلَّا قَلِيلًا

60- اگر منافقان و آنهائی كه در دلهايشان بيماري (آزار و دروغ و كفر و نادرستي) است
     و نيز آنهائی كه در شهر مدينه شايعات دروغ پخش مي‌كنند، دست از شرارت برندارند، تو را بر عليه آنان مي‌شورانيم،
     سپس جز مدت كوتاهي نخواهد توانست در اين شهر در مجاورت تو بمانند.

مَلْعُونِينَ أَيْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِيلًا

61- اينان افراد لعنت شده (اصلاح‌ناپذير و مخرب جامعه) هستند كه هرجا پيداشان شود، بايد دستگير و همه‌ آنها كشته شوند.

سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلُ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا

62- اين سنت خداست (كه كساني كه با اينگونه رفتار مايه فساد در سرزمين مي‌شوند،)
      در روزگاران گذشته با آنها اينطور برخورد مي‌شد.
      و براي سنت خدا تغيير و تبديلي نخواهي يافت.

يَسْأَلُكَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّهِ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا

63- اي پيامبر از تو درباره زمان رستاخيز مي‌پرسند، بگو:
     " دانش آن تنها و فقط نزد خداست و چه چيز ترا به آن آگاه ميسازد (تو چه مي‌داني)، شايد زمان رستاخيز نزديك باشد. "

إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَافِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا

64- خدا كافران را لعن (و از رحمت خود دور) فرموده ست و براي آنان آتش سوزان جهنم را آماده نموده است

خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا لَّا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا

65- كه آنها تا ابد در آن آتش خواهند ماند و آنها سرپرست، نگهدار و ياوري نخواهند داشت.

يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا

66- در آن زمان كه چهره‌هايشان در آتش دوزخ دگرگون مي‌شود، (در آن آتش پشيماني) مي‌گويند:
     " اي كاش ما از خدا و از رسولش اطاعت مي‌كرديم."

وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا

67- و مي‌گويند: " پروردگارا، ما از رؤسا و بزرگان قبيله خود اطاعت كرديم، که در نتيجه، آنها ما را از راه درست خيلی منحرف كردند."

رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا

68- " پروردگارا، عذاب آنها را دو برابر كن و آنها را سخت به لعنت (دوري از رحمت تو) گرفتار ساز".  

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوْا مُوسَى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا وَكَانَ عِندَ اللَّهِ وَجِيهًا

69- اي كساني كه ايمان آورده‌ايد، مانند افرادي نباشيد كه موسي را آزار دادند،
     خدا او را از تهمت‌هائيكه درباره او مي‌گفتند، مبرّا فرمود و او نزد خدا آبرومند و ارزشمند بود.    12

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا

70- اي كساني كه ايمان آورده‌ايد، خداآگاه و خداپروا باشيد و گفتار درست و راست بگوئيد.

يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَمَن يُطِعْ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا

71- تا (در نتيجه درستي و راست‌گوئي،) خدا رفتار و اعمال‌تان را نيز (با هدايت‌هايش) اصلاح فرموده و گناهان‌تان را ببخشد.
     و هر كسي از خدا و رسولش اطاعت كند البته به مرحله رستگاري مهمي نائل شده است.

إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَن يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا

72- ما (خداوند)، امانت (يعنی به عهده گرفتن نگهداری و مسئوليت با اختيار بد وخوب)
    را به موجودات آسمانها و زمين و كوه‌ها عرضه فرموديم، آنان از قبول چنين مسئوليتي سرباز زدند
    و بيم ناتواني انجام درست اين امانت‌داري را داشتند و انسان نگهداري اين امانت را (بدون اختيار خودش) بر دوش گرفت.
    براستی که او (با وجود اينکه خداوند اين نعمت بزرگ و توانائی نگهداری اين امانت بزرگ را به او داده)
    بسيار ستمگر و نادان بوده است (از روي ناداني و ندانم‌كاري و عدم كوشش در ادراك حقايق و انجام وظائف مسئوليت خود،
    در گمراهي و ستمگري و خرابکاری مانده است).    13

لِيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ وَيَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا

73-  در اين راستا، مردان و زنان منافق و دو روي و مردان و زنان مشرك، (بخاطر سوء استفاده از امانت الهي،)
     خدا آنانرا به كيفر رفتارشان گرفتار مي‌كند و خدا با لطف و مرحمت خود، مردان و زنان مؤمن را (بخاطر رعايت امانت الهی) پذيراست،
     زيرا خدا آمرزنده بسيار مهربان بر نيكان است.

اين قسمت پاورقی است و قسمتی از قرآن نيست